Dag 7: Dong Hoi - Hue
Door: Britt
Blijf op de hoogte en volg Britt
10 November 2016 | Vietnam, Vinh
Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen tot kwart voor 8 en om half 9 zijn we gaan ontbijten. Het is wel warm vandaag maar wederom staat er veel wind. We hebben ervoor gekozen om niet te gaan zwemmen maar door het dorpje te gaan lopen met een gedeelte van de groep.
Leuk om te zien hoe de mensen hier leven, een lokale kapperszaak en wat kleine zaakjes te bekijken. Wat mij opvalt is dat je hier geen supermarkt keten ofzo hebt, maar alleen kleine lokale supermarktjes.
Ook zijn we even langs het water gelopen waar veel visbootjes liggen, erg kleurrijk en leuk om te zien.
Onze gids heeft ons verteld wat mensen hier ongeveer verdienen. Wanneer ze in een fabriek werken verdienen ze 2,5 miljoen dong per maand (is ongeveer 100 euro).
Wanneer ze meer uren gaan werken door in het weekend te gaan werken kunnen ze extra verdienen.
Leraren verdienen de eerste drie jaren slecht, ongeveer 150 euro per maand. Maar door bijles te geven kunnen ze meer verdienen. Ook zijn er ouders die extra betalen zodat de leraar meer aandacht aan hun kind geeft.
De best betaalde beroepen zijn arts (vooral artsen in internationale ziekenhuizen), engineers (designers en constructeurs) en mensen die bij de bank werken. De mensen die bij de bank werken ontvangen veel bonussen aangezien het banksysteem het goed doet.
Daarnaast zijn er mensen die rijk zijn geworden door bijvoorbeeld hun huis in Hanoi te verkopen voor veel geld.
Het leven in de stad hier kost minstens $600 per maand en dit moeten mensen dan ook verdienen om in de stad te kunnen blijven wonen. Kleine huizen kosten hier $100 huur per maand. Daarnaast moeten ze nog ongeveer $200 per maand betalen voor het eten voor een gezin van 4 personen en $100 per kind per maand voor school (dit is inclusief eten op school). De kosten van gas, water en licht zijn hier nog niet bijgeteld.
Er zijn mensen in Vietnam die hun kinderen niet naar goede scholen kunnen sturen omdat dit te duur is.
Om 12.00u zijn we vanuit het hotel vertrokken richting Hue.
Eerst zijn we naar de Vinh Moc tunnels gegaan. Dit zijn tunnels die in de oorlog gebouwd zijn en waar mensen geschuild hebben voor de bommen. Omdat dit gedeelte in de buurt van de grens tussen noord- en zuid-Vietnam is, is hier erg veel gebombardeerd.
In eerste instantie zijn er alleen bomkeldertjes gemaakt van bamboe (maarliefst 91.000!) en toen dit niet voldoende bleek te zijn zijn de tunnels gebouwd.
In totaal zijn deze tunnels 2 km lang. Deze hebben ze hier zo goed kunnen bouwen omdat hier kleigrond is. Ze hebben er maar 20 maanden over gedaan om deze tunnels handmatig te bouwen, met weinig materiaal. De tunnels zijn in totaal 1044,77m lang en er zijn momenten geweest waar er maarliefst 1200 mensen tegelijk geleefd hebben in de tunnels. Er zijn drie diepteniveau's van de tunnels. Het eerste niveau is 12m diep, het 2de niveau is 15m diep en het 3de niveau is 23m diep.
Vanaf 1966 tot 1972 hebben er heel wat mensen geleefd in deze tunnels. De mensen die hier woonden waren niet altijd beneden, maar soms bleven ze wel dagenlang onder de grond. De tunnels hadden 13 ingangen en 2 grote gaten om de tunnels van zuurstof te voorzien. Dit was van boven allemaal afgedekt zodat het niet zichtbaar was.
Een gedeelte van de tunnels werd ook gebruikt om wapens onder de grond op te slaan, maar de tunnels waren voornamelijk gebouwd om de bevolking te beschermen.
Wij zijn alleen in het gedeelte geweest waar de mensen leefden. Hier hadden ze ook een keukentje en bijvoorbeeld kraamkamer gemaakt. In deze tunnels zijn maarliefst 17 baby's geboren. Ook waren er kleine familiekamertjes, deze waren 2 vierkante meter groot en op dit kleine oppervlak verbleven minstens 3 mensen.
Daarnaast hadden ze 3 ondergrondse waterbronnen en 1 badkamer en 1 toilet.
Bovengronds waren er een soort loopgraven van dorp naar dorp. Nu lagen deze open maar destijds waren deze bedekt met bamboebladeren etc.
Alle mensen die in de tunnels geleefd hebben, hebben de oorlog overleefd. Ik vond de tunnels erg indrukwekkend om te zien, ook omdat het nog vrij recent is en we erg veel te weten zijn gekomen over de achtergrond van de tunnels.
Vanuit de tunnels zijn we naar brug gegaan waar de scheiding tussen noord- en zuid Vietnam is, de Demilitarized Zone (DMZ).
De brug is blauw en geel, blauw is van het noorden en geel van de zuidkant van Vietnam.
Hier is ook een museum bij waar we zijn gaan kijken. Ook was er een enorm grote Vietnamese vlag, het scheen zo te zijn dat de noord- en zuidkant tegen elkaar deden opboksen om het allemaal maar zo groot mogelijk te krijgen.
Ook staan er nog grote luidsprekers die gebruikt werden om propaganda van noord naar zuid over te brengen en andersom. In die luidsprekers zitten ook kogelgaten.
We zijn lopend over de brug van noord- naar zuid Vietnam gegaan en vanuit daar weer verder gereden. In zuid Vietnam zijn er massagraven en graven van onbekende soldaten te zien. Het is bij de meeste soldaten niet gelukt om ze te identificeren. Tegenwoordig zijn er wel veel mensen in Vietnam die geloven in telepathie en door middel hiervan zijn er dus ook daadwerkelijk nog soldaten geidentificeerd.
Ook zijn we langs de zogenoemde "hamburger heuvel" gereden. Dit was een beruchte plek omdat hier veel amerikaanse soldaten naartoe gingen maar nooit meer terug kwamen. Hier is een zeer bloedige strijd gevoerd. Over deze situatie is ook een film gemaakt.
Ook zijn hier in 2013 een vader en zoon teruggevonden in de jungle, die gevlucht waren en ze pas na 40 jaar teruggevonden hebben. De vader vluchtte in 1973 tijdens de Vietnamoorlog na een landmijnexplosie met zijn zoon de jungle in. ZIjn vrouw en twee andere kinderen kwamen bij de explosie om het leven. Zijn zoon was destijds pas 2 jaar oud.
Vader en zoon woonden ruim 40 jaar in de jungle omdat de vader overtuigd was dat de Vietnam oorlog nog gaande was.
Deze twee mannen zijn gevonden door boeren die op zoek waren naar brandhout. Ze waren ongeveer 40 km verwijderd van de dichtsbijzijnde bebouwing. Het lukte ook nauwelijks om contact te leggen aangezien de vader alleen stammentaal sprak en zijn zoon slechts een paar woorden kon zeggen.
Er is zelfs een kleine documentaire over gemaakt, erg de moeite om op te zoeken!
Omstreeks 17.30u zijn we aangekomen bij ons hotel. Dit hotel is pas 1 week geleden geopend, echt een prachtig hotel! Hier verblijven we 2 nachten.
Om 19.00u zijn we gezamenlijk gaan eten bij een restaurant. Het was echt heerlijk, wat mij betreft het lekkerste eten tot nu toe!
Nu is het tijd om te gaan slapen, morgenvroeg om 6.15u worden we weer gewekt.
Leuk om te zien hoe de mensen hier leven, een lokale kapperszaak en wat kleine zaakjes te bekijken. Wat mij opvalt is dat je hier geen supermarkt keten ofzo hebt, maar alleen kleine lokale supermarktjes.
Ook zijn we even langs het water gelopen waar veel visbootjes liggen, erg kleurrijk en leuk om te zien.
Onze gids heeft ons verteld wat mensen hier ongeveer verdienen. Wanneer ze in een fabriek werken verdienen ze 2,5 miljoen dong per maand (is ongeveer 100 euro).
Wanneer ze meer uren gaan werken door in het weekend te gaan werken kunnen ze extra verdienen.
Leraren verdienen de eerste drie jaren slecht, ongeveer 150 euro per maand. Maar door bijles te geven kunnen ze meer verdienen. Ook zijn er ouders die extra betalen zodat de leraar meer aandacht aan hun kind geeft.
De best betaalde beroepen zijn arts (vooral artsen in internationale ziekenhuizen), engineers (designers en constructeurs) en mensen die bij de bank werken. De mensen die bij de bank werken ontvangen veel bonussen aangezien het banksysteem het goed doet.
Daarnaast zijn er mensen die rijk zijn geworden door bijvoorbeeld hun huis in Hanoi te verkopen voor veel geld.
Het leven in de stad hier kost minstens $600 per maand en dit moeten mensen dan ook verdienen om in de stad te kunnen blijven wonen. Kleine huizen kosten hier $100 huur per maand. Daarnaast moeten ze nog ongeveer $200 per maand betalen voor het eten voor een gezin van 4 personen en $100 per kind per maand voor school (dit is inclusief eten op school). De kosten van gas, water en licht zijn hier nog niet bijgeteld.
Er zijn mensen in Vietnam die hun kinderen niet naar goede scholen kunnen sturen omdat dit te duur is.
Om 12.00u zijn we vanuit het hotel vertrokken richting Hue.
Eerst zijn we naar de Vinh Moc tunnels gegaan. Dit zijn tunnels die in de oorlog gebouwd zijn en waar mensen geschuild hebben voor de bommen. Omdat dit gedeelte in de buurt van de grens tussen noord- en zuid-Vietnam is, is hier erg veel gebombardeerd.
In eerste instantie zijn er alleen bomkeldertjes gemaakt van bamboe (maarliefst 91.000!) en toen dit niet voldoende bleek te zijn zijn de tunnels gebouwd.
In totaal zijn deze tunnels 2 km lang. Deze hebben ze hier zo goed kunnen bouwen omdat hier kleigrond is. Ze hebben er maar 20 maanden over gedaan om deze tunnels handmatig te bouwen, met weinig materiaal. De tunnels zijn in totaal 1044,77m lang en er zijn momenten geweest waar er maarliefst 1200 mensen tegelijk geleefd hebben in de tunnels. Er zijn drie diepteniveau's van de tunnels. Het eerste niveau is 12m diep, het 2de niveau is 15m diep en het 3de niveau is 23m diep.
Vanaf 1966 tot 1972 hebben er heel wat mensen geleefd in deze tunnels. De mensen die hier woonden waren niet altijd beneden, maar soms bleven ze wel dagenlang onder de grond. De tunnels hadden 13 ingangen en 2 grote gaten om de tunnels van zuurstof te voorzien. Dit was van boven allemaal afgedekt zodat het niet zichtbaar was.
Een gedeelte van de tunnels werd ook gebruikt om wapens onder de grond op te slaan, maar de tunnels waren voornamelijk gebouwd om de bevolking te beschermen.
Wij zijn alleen in het gedeelte geweest waar de mensen leefden. Hier hadden ze ook een keukentje en bijvoorbeeld kraamkamer gemaakt. In deze tunnels zijn maarliefst 17 baby's geboren. Ook waren er kleine familiekamertjes, deze waren 2 vierkante meter groot en op dit kleine oppervlak verbleven minstens 3 mensen.
Daarnaast hadden ze 3 ondergrondse waterbronnen en 1 badkamer en 1 toilet.
Bovengronds waren er een soort loopgraven van dorp naar dorp. Nu lagen deze open maar destijds waren deze bedekt met bamboebladeren etc.
Alle mensen die in de tunnels geleefd hebben, hebben de oorlog overleefd. Ik vond de tunnels erg indrukwekkend om te zien, ook omdat het nog vrij recent is en we erg veel te weten zijn gekomen over de achtergrond van de tunnels.
Vanuit de tunnels zijn we naar brug gegaan waar de scheiding tussen noord- en zuid Vietnam is, de Demilitarized Zone (DMZ).
De brug is blauw en geel, blauw is van het noorden en geel van de zuidkant van Vietnam.
Hier is ook een museum bij waar we zijn gaan kijken. Ook was er een enorm grote Vietnamese vlag, het scheen zo te zijn dat de noord- en zuidkant tegen elkaar deden opboksen om het allemaal maar zo groot mogelijk te krijgen.
Ook staan er nog grote luidsprekers die gebruikt werden om propaganda van noord naar zuid over te brengen en andersom. In die luidsprekers zitten ook kogelgaten.
We zijn lopend over de brug van noord- naar zuid Vietnam gegaan en vanuit daar weer verder gereden. In zuid Vietnam zijn er massagraven en graven van onbekende soldaten te zien. Het is bij de meeste soldaten niet gelukt om ze te identificeren. Tegenwoordig zijn er wel veel mensen in Vietnam die geloven in telepathie en door middel hiervan zijn er dus ook daadwerkelijk nog soldaten geidentificeerd.
Ook zijn we langs de zogenoemde "hamburger heuvel" gereden. Dit was een beruchte plek omdat hier veel amerikaanse soldaten naartoe gingen maar nooit meer terug kwamen. Hier is een zeer bloedige strijd gevoerd. Over deze situatie is ook een film gemaakt.
Ook zijn hier in 2013 een vader en zoon teruggevonden in de jungle, die gevlucht waren en ze pas na 40 jaar teruggevonden hebben. De vader vluchtte in 1973 tijdens de Vietnamoorlog na een landmijnexplosie met zijn zoon de jungle in. ZIjn vrouw en twee andere kinderen kwamen bij de explosie om het leven. Zijn zoon was destijds pas 2 jaar oud.
Vader en zoon woonden ruim 40 jaar in de jungle omdat de vader overtuigd was dat de Vietnam oorlog nog gaande was.
Deze twee mannen zijn gevonden door boeren die op zoek waren naar brandhout. Ze waren ongeveer 40 km verwijderd van de dichtsbijzijnde bebouwing. Het lukte ook nauwelijks om contact te leggen aangezien de vader alleen stammentaal sprak en zijn zoon slechts een paar woorden kon zeggen.
Er is zelfs een kleine documentaire over gemaakt, erg de moeite om op te zoeken!
Omstreeks 17.30u zijn we aangekomen bij ons hotel. Dit hotel is pas 1 week geleden geopend, echt een prachtig hotel! Hier verblijven we 2 nachten.
Om 19.00u zijn we gezamenlijk gaan eten bij een restaurant. Het was echt heerlijk, wat mij betreft het lekkerste eten tot nu toe!
Nu is het tijd om te gaan slapen, morgenvroeg om 6.15u worden we weer gewekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
